اگر
این واقعیت را امروز همهء ما پذیرفته ایم که در صحنه سیاست کشورمان، چه در
درون مرز و چه در بُرون مرز، همچنان بسیاری از تشکل های سکولار دمکرات نا منسجم
چون جزایری کوچک در دریایی متلاطم، در پراکندگی بسر میبرند، پس ناچار هستیم
به این در هم ریختگی پایان ببخشیم و راهکاری برای هم پیمانی با یکدیگر بیابیم.
یقیناً این هماهنگی و هم پیمانی به معنای یکی شدن نیست، چرا که تلاش برای یک کاسه
کردن همهء نیروهای سیاسی سکولار دمکرات، با توّجه به تنوع نظری شان، در یک نهادِ
واحد سیاسی تحت ضوابطِ یک تشکیلات حزبی نا ممکن و رفتاری است غیر دمکراتیک بر علیه
کثرت گرایی که ویژگی یک جامعه آزاد و پلورالیزه شده میباشد. پس آنچه که مدّ نظر
است فائق آمدن بر تشتت سیاسی و بنیاد گذاشتن نهادِ هماهنگ کننده همهء توانمندیهای
نیروهای سکولار دمکرات که در راستای استقرار یک دمکراسی نوین سکولار تلاش میکنند.
تردیدی نیست این شرایط بغرنج، یعنی پراکندگی نیروهای سکولار دمکرات، بیشتر به سودِ
دستجات اسلامگرا خواهد بود تا با تحمیل بختکِ ایدئولوژی ضد دمکراتیک خود، یعنی
اسلام، ایران را بسوی یک فروپاشی کامل هدایت کنند.
کوروش اعتمادی
۱۴ جولای ۲۰۱۳
koroush_etemadi@hotmail.com
****
آیا کنگره سکولار دمکراتها یک نهاد اپوزیسیونال موازی
است؟ بی شک نه. در آغازِ متن دعوتنامه از نیروهای سکولار دمکرات به کنگره سکولار
دمکراتها گفته شده است: «این کنگره نه از آن شخص خاصی است و نه برای ایجاد
حزب و سازمان و گروه جدیدی برگزار می شود. این جملهء کوتاه ممکن است، در ابتدای
امر، منفی تلقی شود؛ اما چگونه می توان کنگره ای تشکیل داد متشکل از لیبرال
دموکرات ها تا سوسیال دموکرات ها، از جمهوریخواهان تا پادشاهی خواهان، از مسلمانان
تا ایرانیان یهودی و بهائی و مسیحی و زرتشتی، از بی خدایان تا عارفان، از فیلسوفان
تا دهریون، با هر زبان و فرهنگ و ریشهء قومی؛ و از دل آن یک حزب سیاسی بیرون کشید»؟
بنظر میرسد این امرِ غیر ممکنی است، با توّجه به تنوع
و کثرت نیروهای سکولار دمکرات که تعلاقات ایدئولوژیکی متفاوتی نسبت به یکدیگر
دارند، جنبش سکولار دمکراسیی (نهاد سیاسی) را پایه گذاشت که از دل آن یک حزب سیاسی
فراگیر متولد شد. این طرز تفکر خود یکی از عوامل بازدازنده اتحاد احزاب سیاسی
سکولار دمکرات در پیوستن شان به جنبش سکولار دمکراسی بمثابه چتر فراگیر نیروهای
سکولار دمکرات میباشد. چرا که بنیانگذاران و پیروان احزاب سکولار دمکرات در همین
نخستین گام متقاعد شوند که جنبش سکولار دمکراسی در غایت به حزب سیاسی مبدل خواهد
شد و موجودیت آنها بمخاطره خواهد افتاد بیشک به این جنبش نخواهند پیوست. پس این چه
انتظاری است که تصور کنیم احزاب سیاسی گوناگونی به جنبشی بپوندند که در نهایت منجر
به انحلال و نفی آنها خواهد شد؟!
این امر نا ممکنی است که بیاندیشیم در یک چنین اجتماع
سیاسی متنوع بلحاظ نظری، شخص و یا گروه سیاسی معینی قادر به اعمال آتورتیه سیاسی میتواند
باشد. و یا بعبارتی دیگر این در حقیقت امر غیر محالی است که بپنداریم مؤسسین کنگره
سکولار دمکراتها که هریک در عرصه سیاست و فرهنگ، و در بین جامعهء روشنفکری ایران
شاخص و مستقل میباشند، بسادگی تحت فرمان و یا تأثیر آتورتیه فکری شخص و یا نهاد
سیاسی خاصی در جنبش قرار گیرند. پس آنچه را که تا بامروز از این سو و آن سو
در مورد ماهیت و اهداف کنگره سکولار دمکراتها مطرح کرده اید، از اساس بی پایه
و بعضاً مغرضانه میباشد. داوریهایی از این دست در خصوص نیت افراد و اهداف
کنگره سکولار دمکراتها، تماماً ناشی از عدم تجربه و آگاهی از قانونمندیهای روندِ
ائتلافات سیاسی وعدم شناخت از مقولات نوینِ دنیای سیاست میباشد.
مؤسسین کنگره سکولار دمکراتها متشکل از جمع گسترده و
مکثری از شخصیت ها و نهادهای فرهنگی و سیاسی مستقلی هستند که دریافته اند؛ معضل
اصلی دیروز و امروز جامعه که به استمرار و ماندگاری استبداد دینی حاکم بر کشورمان
منجر شده است، پراکندگی جامعهء سکولار دمکراتها میباشد. پس اگر پراکندگی در بین
سکولار دمکراتها جهت پیشبرد مبارزات دمکراسیخواهانه مردم امری است پذیرفته شده، پس
چرا تلاش دیگری در این راستا صورت نگیرد؟
در حقیقت نیت اصلی کنگره سکولار دمکراتها، در صورت
موفقیت و پیشرفت کار، ایجاد چتر سیاسی فراگیری است که جامعهء متنوع سکولار
دمکراتها بتوانند در آن با تشریک مساعی با یکدیگر، تدبیری نوین برای برون رفت از
این بحران پراکندگی بیابند. با کلامی دیگر کنگره سکولار دمکراتها، کانون رایزنی و
تبادل اندیشهء نیروهای سکولار دمکراتی است که بنا دارد با هماهنگی هر چه بیشتر،
زمینه های یک همکاری گسترده تر ما بین نیروهای سکولار دمکرات را فراهم آورند.
همانگونه که در آغاز این نوشتار اشاره شد؛ قصد از این همکاری نه ایجاد حزب سیاسی
خاصی است، بلکه هدف ارتباط وهماهنگی بیشتر فعالیت های نیروهای سکولار دمکرات در
راستای مبارزه ای برای استقرار نظامی سکولار و دمکراتیک در ایران میباشد. اگر
این واقعیت را امروز همهء ما پذیرفته ایم که در صحنه سیاست کشورمان، چه در
درون مرز و چه در بُرون مرز، همچنان بسیاری از تشکل های سکولار دمکرات نا منسجم
چون جزایری کوچک در دریایی متلاطم، در پراکندگی بسر میبرند، پس ناچار هستیم
به این در هم ریختگی پایان ببخشیم و راهکاری برای هم پیمانی با یکدیگر بیابیم.
یقیناً این هماهنگی و هم پیمانی به معنای یکی شدن نیست، چرا که تلاش برای یک کاسه
کردن همهء نیروهای سیاسی سکولار دمکرات، با توّجه به تنوع نظری شان، در یک نهادِ
واحد سیاسی تحت ضوابطِ یک تشکیلات حزبی نا ممکن و رفتاری است غیر دمکراتیک بر علیه
کثرت گرایی که ویژگی یک جامعه آزاد و پلورالیزه شده میباشد. پس آنچه که مدّ نظر
است فائق آمدن بر تشتت سیاسی و بنیاد گذاشتن نهادِ هماهنگ کننده همهء توانمندیهای
نیروهای سکولار دمکرات که در راستای استقرار یک دمکراسی نوین سکولار تلاش میکنند.
تردیدی نیست این شرایط بغرنج، یعنی پراکندگی نیروهای سکولار دمکرات، بیشتر به سودِ
دستجات اسلامگرا خواهد بود تا با تحمیل بختکِ ایدئولوژی ضد دمکراتیک خود، یعنی
اسلام، ایران را بسوی یک فروپاشی کامل هدایت کنند.
کنگره سکولار دمکراتها را میتوان در همهء مقاطع زمانی
بعنوان یک راهکار و ابزار کارِ مؤثر، جهت پاسداری از دستاوردهای مبارزات دمکراتیک
مردم برای تعمیق و استقرار آزادی و دمکراسی حفظ کرد و مورد بهره برداری قرار داد. در
هر مقطعِ زمانی، چه پیش از سقوط و چه پس از سقوط دیکتاتورها،
جامعه نیازمند ابزارِ کارِ مؤثری است که هر زمان بدان نیاز بود از آن بهره جوید.
این ابزارکار مؤثر همان چتر فراگیر جنبش سکولار دمکراسی است که هیچگاه نمیتواند ماهیت
حزبی داشته باشد. بلکه اندیشکده ای است که همهء نیروهای سکولار دمکرات را در این
بزنگاه تاریخی برای پیشبرد امر مبارزه مشترک علیه موجودیت استبداد دینی حاکم به هماوردجویی
نهایی فرامیخواند. و بدیهی است در روند شکل گیری این نهاد اپوزیسیونال مادالعمری
این جامعه روشنفکری است که میبایست بار سنگین این مسئولیت خطیر را بر عهده گیرد.
مسئولیتی که در درجه نخست جامعه به نخبگان و روشنفکران خود محول میکند تا برای
تحقق و حفاظت از ماندگاری آرمانهای دمکراسیخواهانه مردم چتر هم پیمانی و هم اندیشی
نیروهای سکولار دمکرات را سامان بخشند.
کنگره سکولار دمکراتها با اراده ای جمعی، بالاترین
ارگانِ تصمیم گیری و هماهنگ کننده فعالیت های نیروهای سکولار دمکرات در فاصله
زمانی برگزاری دو کنگره میباشد. مجمع عمومی کنگره سکولار دمکراتها وظیفه دارد با
برگزیدن مسئولین گروه های کاری وهماهنگ کننده، شرایط همکاری نظم یافته ای را برای
جامعه سکولار دمکرات، در فواصل کنگره ها فراهم آورد. در فواصل نشست کنگره ها، هر
شخصیت و نهاد عضو کنگره سکولار دمکراتها، بطور یقین آزاد است فعالیت های مستقل خود
خارج از حیطهء مصوبات کنگره را پیش برد. آنچه که پیش از هر چیز هدف و مسئولیت
جامعهء متشکل سکولار دمکرات بعنوان یک اپوزیسیون مادالعمر محسوب میگردد، حضور
همیشگی در صحنه مبارزه، خارج از حوزهِ حکومت برای حفظ و ماندگاری دمکراسی
است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر